s. Michaela Rak

“Nigdy nie chciałam być siostrą zakonną, uciekałam od tego. Jako dziecko chciałam podążać tą droga, ale później byłam zwykłą dziewczyną w zwykłym środowisku. Marzyłam o tym, by skończyć szkołę, studia, założyć rodzinę i było coś przedziwnego w tym, że zawsze byłam otwarta na takie prowadzenie “Boże, Ty mi pomóż”. On prowadził

TAK! Kolejny etap zakończony. Zawieszono wiechę na szczycie pierwszego hospicjum dla dzieci na Litwie. Trudno kryć wzruszenie i znaleźć odpowiednie słowa. Dziękujemy Bogu, że posłał Was, by pomagać. I dla WAS WIELKIE DZIĘKI, bo bez Was nie dalibyśmy rady.

– Przykład życia Jana Rodowicza “Anody” zbiega się z przesłaniem życia mojej mamy, więźniarki obozu koncentracyjnego w Majdanku, do którego trafiła za pomoc Żydom. Kiedy jako młoda dziewczyna zapytałam ją, czy się nie bała, ona odpowiedziała: “Dziecko, kiedy człowiek jest w potrzebie nie wolno się bać”. I to przesłanie jest nadal

S. Michaela bez owijania w bawełnę. O dramatycznej rozmowie z mamą, o jeszcze bardziej dramatycznych rozmowach z Jezusem. Szczerze o buntach, zwątpieniach i zaskakujących ścieżkach Boga. Zdradza też swoją codzienną poranną modlitwę:
Boże, nie daj mi, bym traciła oszczędzając, lecz zyskiwała rozdzielając. Amen
WYWIAD DOSTĘPNY TUTAJ
 

TAAAK! Mamy to: po wielu miesiącach starań s. Michaela otrzymała pozwolenie na budowę. A zatem, teraz już oficjalnie: BUDUJEMY MOST DO NIEBA – pierwsze hospicjum dla dzieci na Litwie. Wszystkie ręce na pokład.

2 maja – w Dzień Flagi – z rąk Andrzeja Dudy Prezydenta RP s. Michaela Rak otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Dobro zwycięża. Zawsze. Przy okazji padły przejmujące słowa.

Małemu odchodzącemu chłopcu, który marzył o locie samolotem zorganizowała wojskowy śmigłowiec. Polska zakonnica spełnia ostatnie marzenia. Kieruje jedynym hospicjum na Litwie.

Mocny kandydat do radiowego reportażu roku! Polskie Radio Rzeszów – głęboki ukłon. Ps. Aby posłuchać, trzeba kliknąć w niebieski głośniczek na górze po prawej stronie.

Szokująca, mądra, przejmująca, pełna wzruszeń, szczera do głębi duszy. Taka jest ta rozmowa. O tysiącach spojrzeń i uśmiechów przed i po śmierci, wierze i zwątpieniach, ufności i wypudrowanym egoizmie.

Już pięć lat w Wilnie działa hospicjum błogosławionego księdza Michała Sopoćko. W tym czasie placówka opiekowała się trzema tysiącami osób różnej narodowości i różnej religii.

Założycielka ruchu hospicyjnego Cicely Saunders mówiła, że w hospicjum nie umiera się każdego dnia, ale żyje się co dzień pełnią życia. Ma Siostra podobne obserwacje? – Tak.

Krótki film prosto z Wilna o jednym z najbardziej szalonych pomysłów s. Michaeli Rak. Dała słowo. Powiedziała choremu dziecku “tak” w całkowitej bezsilności i jest tej obietnicy wierna. Szalone, ale… piękne. Prosta matematyka miłości. Prosta droga do pojednania.

W Hospicjum na druga stronę życia przeprowadziła już tysiące ludzi…Teraz ma nowy cel. Chce stworzyć miejsce, gdzie chore dzieci będą mogły poczuć się nie jak w placówce medycznej, ale jak w przedszkolu.

“Wcześniej planowałam, że będę studiować medycynę, że założę rodzinę i będę mieć co najmniej pięcioro dzieci. Bo nas w domu było ośmioro, ja jestem najmłodsza” – siostra Michaela Rak opowiada o zdejmowaniu ciężarów i szczęściu.

Dzień dobry TVN – reportaż z wileńskiego hospicjum i rozmowa, po której dziennikarze zaniemówili