Jakiś czas temu do hospicjum przyszła mama, która za rękę trzymała słabiutkiego chłopczyka. Patrząc mi w oczy, powiedział: „Mam raka. Pomożesz mi?”, i zaczął płakać. Wzięłam go na kolana, przytuliłam i też płakałam. Obiecałam: „Pomogę ci" mówi s. Michaela Rak. I stało się. 15 lutego 2020 roku dziecięce hospicjum zostało poświęcone.

Dziecięcy oddział pierwszego na Litwie hospicjum. To miejsce, w którym mali pacjenci wstępują na drogę do nieba, bo hospicjum jest takim miejscem, gdzie wstępuje się na most prowadzący na drugi brzeg - w otoczeniu miłości i szacunku. To miejsce, gdzie opiekujemy się dziećmi i ich rodzicami, by nikt nie został sam ze swoim bólem.

Koszt budowy hospicjum dla dorosłych wyniósł 4,5 mln zł a hospicjum dla dzieci - niemal 5 mln zł. Teraz przed nami kolejne zadanie: utrzymanie obu ośrodków, który dziś sięga 7 mln zł rocznie. Ponad 3,7 mln zł hospicjum musi zdobyć samo. To cel, który przerasta nasze wyobrażenia. Na szczęście – jest Bóg i ludzie, którymi się posługuje.

Wileńskie hospicjum powstało na Wzgórzu Nadziei, nazywanym Betlejem Miłosierdzia. Skąd ta nazwa? W tym miejscu stoi plebania bł. Ks. Michała Sopoćko, na parterze której namalowany został pierwszy wizerunek Jezusa Miłosiernego. Stąd wyszła iskra miłosierdzia, która zapali cały świat. Tu narodził się kult Bożego Miłosierdzia.

Wierzymy, że odejście z tego świata, jest tylko przejściem do świata, w którym nie ma już bólu, cierpienia, łez. Do świata, gdzie radość nie ma końca, gdzie nie ma już cienia lęku, gdzie kocha się całym sobą. Pragniemy, by w tym przejściu towarzyszyli Ci, którzy nas wyprzedzili oraz nasi Patroni: Maryja i św. Józef, Archanioł Michał, Gabriel i Rafał, św. Faustyna Kowalska, św. Jan Paweł II, św. Matka Teresa, św. Ojciec Pio, św. Charbel oraz wszyscy inni patroni dobrej śmierci.