Ostatnie słowa, ostatnie spojrzenie, ostatni ból. Druga pieśń z serii “Deus Meus na pustyni – pieśni cierpiącej miłości”. Gramy dla Przyjaciół i Domowników pierwszego hospicjum dla dzieci na Litwie.
Słuchaj, patrz, daj się kochać.

1. Jezu Chryste, Panie miły
Baranku bardzo cierpliwy!
Wzniosłeś na krzyż ręce swoje,
Gładząc nieprawości moje.

2. Płacz Go, człowiecze mizerny,
Patrząc jak jest miłosierny;
Jezus, na krzyżu umiera,
Słońce jasność swą zawiera.

3. Pan wyrzekł ostatnie słowa,
Zwisła Mu na piersi głowa;
Matka, pod Nim frasobliwa,
Stoi z żalu ledwie żywa.

4. Zasłona się potargała,
Ziemia rwie się, ryczy skała;
Setnik woła: Syn to Boży!
Tłuszcza wierząc w proch się korzy.

Twórcy piękna “Jezu Chryste Panie Miły – Deus Meus na pustyni”:
Słowa: Abraham Różniatowski (1610 r.)
Muzyka: Jan Siedlecki (1928 r.)
Śpiew: Deus Meus
Produkcja muzyczna: Marcin Pospieszalski
Oprawa graficzna – rysunek piaskiem i solą: Magda Suszek-Bąk – www.rysowanepiaskiem.pl
Nagranie teledysku: Grzegorz Juziak i Jędrzej Niestrój

Nagranie pochodzi z płyty Deus Meus pt. “Słońce nagle zgasło”.