Czy Bóg inwestując w nas zostawił sobie jakieś oszczędności? Jakąś rezerwę, na wypadek, gdybyśmy jednak Go nie chcieli? Czy klęska odrzucenia może być niewysychającym źródłem miłości? Piąta pieśń z cyklu “Deus Meus na pustyni – pieśni cierpiącej miłości” to z jednej strony opowieść o ostatecznej decyzji Boga w stosunku do nas, ale także zbiór miłosnych wyznań, które można śpiewać zarówno nocą w ciemny sufit, ale także leżąc na łące i patrząc w niebo. Spróbuj.
Gramy dla Przyjaciół i Domowników pierwszego hospicjum dla dzieci na Litwie. Zatrzymaj się. Słuchaj, patrz, daj się kochać.

https://youtu.be/9X1Xm_aH0As

Bóg tak ukochał świat, że Syna dał,
abyśmy mieli życie wieczne.

1. Któż nas odłączy od miłości Pana?
On własnego syna nie oszczędził wydając go za nas.
Oto daje nam dzisiaj swoje Ciało i Krew,
gdyż Jego miłość jest silniejsza niż śmierć.

2. Któż nas odłączy od miłości Pana?
Chrystus, który umarł za nas, zmartwychwstał!
Chleb, który łamiemy, jest Paschą Boga,
Ten, który nas ukochał,
daje nam udział w swoim zwycięstwie.

3. Któż nas odłączy od miłości Pana?
Jak niewinnego Baranka na śmierć Go zaprowadzono.
Jego ciało jest naszą mocą w trwodze i nieszczęściu,
Jego Krew jest naszym życiem,
jeśli trzeba umrzeć za niego!

Śpiew: Deus Meus
Oprawa graficzna: Magda Suszek-Bąk
Nagranie: Grzegorz Juziak i Jędrzej Niestrój
Produkcja muzyczna: Marcin Pospieszalski
Producent cyklu: Fundacja Anioł Miłosierdzia
Słowa: Paweł Trzopek OP
Muzyka: Andre Gouzes OP

Partnerzy medialni:
Stacja7.pl
Tygodnik Katolicki Niedziela
DEON.pl
pl.Aleteia.org

Nagranie pieśni pochodzi z płyty Deus Meus pt. “Słońce nagle zgasło”.