Marzyliśmy o czymś pięknym, wspaniałym, zaskakującym, co by podkreśliło jak wielkim cudem jest i było każde z DZIESIĘCIU LAT wileńskiego hospicjum, ale przyszła wojna i jakoś miny nam zrzedły…
Marzyliśmy, by zrobić niespodziankę s. Michaeli i jej kochanym przyjaciołom, pracownikom i wolontariuszom, ale taką, żeby wszystkim szczęki opadły, no ale
