6. grudnia. Wilno. Wspólnota pierwszego hospicjum na Litwie gromadzi się na placu budowy. Jest zimno, ale nikomu to nie przeszkadza. Na ten moment czekaliśmy wszyscy. A tak opisują go naoczni świadkowie:
“Siostra Michaela Rak, kapłani, rodziny chorych, darczyńcy, pracownicy i wolontariusze we wspólnej modlitwie, unoszą wzrok do Pana, powierzając Mu kamień węgielny pod Dział Hospicjum Dziecięcego.
Kamień węgielny składał się z wielu kamyków, które są z wielu wyjątkowych miejsc świata: Jerozolimy, Grobu Pańskiego, Gargano, Asyżu, Watykanu, San Giovani Rotondo, Kościoła Pater Noster, Morza Martwego, Góry Tabor, Betlejem, Fatimy, Lourdes, Nazaretu, Jeziora Genezaret, Medjugorie, Ogrodu Oliwnego, Betanii, Góry Wniebowstąpienia.

Jezu, ufamy Tobie! – brzmiało na ustach i w sercach zebranych. Wierzymy, że deszcz łask z serca Bożego będzie spływał na wszystkich przychodzących i wychodzących…
Dziękujemy Wszystkim, którzy przyczyniają się do tego by chore dzieci i ich rodziny miały dom pełen miłości!”

Ewangelia z dnia:
„Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. on jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. i runął, a upadek jego był wielki. (Mt 7, 21.24-27)